آموزش CCNA - جلسه بیست و هفتم

همانطور که می دانید NAT مخفف Network Address Translation هست .

اما یک توضیح کلی اینکه ما با IP های Invalid یا IP هایی که داخل شبکه از آن استفاده می کنیم، نمی توانیم بر روی اینترنت برویم و برای رفتن بر روی اینترنت مجبور به ترجمه این IP و یا تبدیل آن به یک IP پابلیک یا Valid هستیم.

کاربرد دیگر NAT این هست که ساختار IP Addressing داخلی شبکه را از دیدکاربران بیرونی دور نگه می دارد.

همانطور که می دانید NAT به دو شکل Static و Dynamic قابل اجراست.

 

پیاده سازی NAT استاتیک بر روی یک روتر

در NAT استاتیک بر روی روتر به ازاء هر IP داخلی شبکه یا Invalid یک IP پابلیک اختصاص می دهیم و به عبارت دقیق تر این IP ولید برای IP های داخل شبکه رزرو شده است و چه آن سیستم خاموش باشد چه نباشد ، این IP به شخص دیگری اختصاص پیدا نمی کند. به اختصار به این روش One to One Mapping می گویند.

آموزش CCNA - جلسه بیست و پنجم

این جلسه به صورت عملی روتینگ پروتکل OSPF رو کار می کنیم.

در دوره CCNA به صورت خیلی مختصر به این روتینگ پروتکل پرداخته می شود و به صورت تکمیلی و کامل در دوره CCNP این روتینگ پروتکل کاربردی شرح داده می شود. شاید بتوان دوره CCNP را شرح دو روتینگ پروتکل EIGRP و OSPF دانست.

قبل از شروع کار یک نکته رو خدمتتون عرض کنم.

نحوه تعریف روتینگ پروتکل OSPF

تعریف این روتینگ پروتکل مثل تعریف باقی روتینگ پروتکل ها با دستور Router شروع می شود.قطعا می دونید که باید در محیط Config terminal اقدام به تعریف نمایید.

Router(Confige)# Router OSPF 1

دو نکته :

اول اینکه عدد 1 که بعد از OSPF استفاده شده است. مثل IGRP یا EIGRP ، که شرح داده شد، AS Number نیست و در اینجا Process ID نام دارد. برعکس AS number در پراسس ID  لزومی ندارد که در دو روتر یکسان باشد تا دو روتر با هم همسایه شوند و برای یکدیگر آپدیت بفرستند.  بعبارت ساده تر یکسان نبودنش در دو روتر اختلالی در روند همسایگی ایجاد نمی کند. 

کلا پراسس ID برای این است که ما بتوانیم چند تا پروسه OSPF داخل یک روتر اجرا کنیم و بین پردازش OSPFهای مختلف در داخل یک روتر اختلاف بگذاریم . 

آموزش CCNA - جلسه بیست و چهار

خب بی مقدمه می ریم سر اصل مطلب...

انواع بسته هایی که در OSPF ، روتر ها به سمت یکدیگر ارسال می کنند، شامل 5 نوع می باشد.

این 5 نوع یا Type عبارتند از:

Type 1: Hello

روترهایی که روتینگ پروتکل OSPF را اجرا می کنند بر طبق زمانبندی مشخصی که معمولا هر 10 ثانیه یکبار هست به سمت یکدیگر پیغام های Hello را ارسال می کنند. یعنی هر 10 ثانیه یکبار به یکدیگر می گویند سلام. تا هر دو متوجه شوند که همسایه شان هست و کابل ارتباطی سالم هست.

آموزش CCNA - جلسه بیست و یکم

DHCP - Dynamic Hosting Configuration Protocol

همانطور که میدونید کامپیوترها برای برقرای ارتباط با یکدیگر در شبکه باید آدرس داشته باشند. که دونوع آدرس داشتیم.

1.Physical Address

2. Logical Address

بحث ما بر سر Logical Address هست. که IP دادن به کلاینت هایکی از Logical Addres ها درشبکه است. ما به دو صورت می توانیم کلاینت ها را در شبکه آدرس دهی کنیم.

1. Static

2. Dynamic

روش استاتیک که مشخص است. ما به صورت دستی داخل هر کلاینت آی پی تعریف می کردیم. در روش Dynamic ما به صورت اتوماتیک به کلاینت ها آی پی اختصاص میدهیم. که جهت این کار از DHCP-Server استفاده می کنیم.

ِDHCP server وظیفه آدرس دهی اتوماتیک کامپیوتر های موجود بر شبکه را برعهده دارد. برای اینکه DHCP server بتواند به کامپیوتر های شبکه به صورت اتوماتیک آی پی بدهد باید یکسری آی پی برای آن تعریف بکنیم که در اصطلاح به آن Pool می گویند.

آموزش CCNA - جلسه بیستم

در این جلسه به بررسی پروتکل CDP که Proprietary یا اختصاصی خود شرکت سیسکو هست می پردازیم.
CDP - Cisico Discovery Protocol

همانطور که گفتم این پروتکل اختصاصی Device های سیسکواست که اطلاعات مربوط به دستگاه هایی که به طور مستقیم به Device مورد نظر ما وصل است را ، نشان میدهد.
دریک کلام:

It is a Cisco Proprietary Protocol that discovers and shows information about directly connected Cisco devices

این پروتکل به پروتکل فضول نیز معروف هست.که دوتا ورژن داردکه ورژن یک آن از IOS 10.3 تا IOS 12.0(3)T و ورژن دو آن یعنی CDP v2 روی IOS 12.0(3)T به بعد اجرا شد. به صورت پیش فرض بر روی IOS فعال هست و آپدیت می فرستد.

آموزش CCNA - جلسه نوزدهم

 

 

همانطور که در شکل بالا می بینید، دوتا از روتینگ پروتکل های خانواده Distance Vector ها بررسی شد. که عبارت بودند از RIP v1 و IGRP. این جلسه می خواهیم RIP version 2 را بررسی کنیم.

سعی می کنم تئوری و عملی آن را در یک جلسه با هم بگم.

RIP version 2

این روتینگ پروتکل یک چیزی مابین Distance Vector ها و Link State ها قرار دارد که به دسته Hybrid معروف هست.

آموزش CCNA - جلسه هفدهم

این جلسه راجع به روتینگ پروتکل IGRP از خانواده داینامیک روتینگ پروتکل ها و نیز یکی از دیگر از اعضای خانواده Distance Vector ها صحبت کنیم.سعی می کنیم این جلسه این روتینگ پروتکل رو از لحاظ تئوری مورد بررسی قرار دهیم و پیاده سازی آن رو بگذاریم برای جلسه آینده.

 

برای اینکه بهتر متوجه جایگاه IGRP بشوید به تصویر زیر دقت کنید.

Hybrid اون بالا ترکیبی از link state ها و distance verctor هاست. حالا بهش می رسیم.

همانطور که می بینید داینامیک روتینگ پروتکل ها به Interior و exterior تقسیم می شوند  و interior هم خود به سه شاخه، که IGRP در شاخه Distance vector های آن قرار می گیردمانند RIP.

IGRP - Interior Gateway Routing Protocol

آموزش CCNA - جلسه شانزدهم

امروز روتینگ پروتکل RIP رو به صورت عملی کار می کنیم. در جلسه قبل نحوه کارکرد اون رو به صورت تئوری بررسی کردیم اما در این جلسه می خواهیم نحوه پیاده سازی این روتینگ پروتکل رو بررسی کنیم.دقت داشته باشید که ما RIP ورژن 1 را داریم بررسی می کنیم.

 

در ابتدا تصویر زیر را در GNS بسازید و طبق آموخته های قبلی مان به اینترفیس های آن IP بدهید.

 

دقت کنید وقتی می خواهید به اینترفیس های فست اترنت آی پی بدهید نمی تونید بعنوان مثال از آی پی 192.168.0.0 استفاده کنید.. باید برای اینکار از 192.168.0.1 استفاده کنید. یادتونه چرا؟

آموزش CCNA - جلسه پانزدهم

همانطور که قول داده بودیم ، این جلسه در مورد روتینگ پروتکل RIP بحث می کنیم.

Routing Information Protocol - RIP

RIP جزو اولین روتینگ پروتکل ها به حساب می آید و همانطور که می دانید جزو خانواده Distance Vector ها از روتینگ پروتکل های داینامیک هست.این روتینگ پروتکل را شرکت زیراکس به دنیا معرفی کرد.

پنج خصوصیت روتینگ پروتکل RIP

1.از خانواده Distance Vector هست.

2. آپدیت هایش را به صورت Broadcast می فرستد.

3. Classful هست یعنی عمل روتینگ رو برای شبکه های subnet شده نمی تواند انجام دهد.

4. Hop Count متریک مسیریابی است که استفاده می کند.

5. IP-IPX در مورد آن توضیح میدهم.

6. Convergency time آن بالا است. در مورد آن کمی جلوتر توضیح می دهم.

7. می تواند ارسال ترافیک را از شش مسیر با ارزش یکسان انجام دهد. به صورت پیش فرض این عدد4 است.

آموزش CCNA - جلسه چهاردهم

 از روش Static صحبت کردیم و گفتیم که یک روش کاملا غیر هوشمند است و باید دستی تک تک IP ها را به روتر تعریف کنیم.. اما این روش در شبکه های بزرگ که n تا نتورک وجود دارد و همینطور n تا مسیر دسترسی برای رسیدن به یک مقصد، کارایی ندارد چون واقعا نمی توان تک تک شبکه ها را به هم معرفی کرد.

شاید دلایلی که نمی توان از روش Static برای شبکه های بزرگ استفاده کرد:  الف-زمان بر بودن ب- درصد خطای بالا ج-مدیریت شبکه بسیار بسیار مشکل است.