همانطور که در شکل بالا می بینید، دوتا از روتینگ پروتکل های خانواده Distance Vector ها بررسی شد. که عبارت بودند از RIP v1 و IGRP. این جلسه می خواهیم RIP version 2 را بررسی کنیم.
سعی می کنم تئوری و عملی آن را در یک جلسه با هم بگم.
RIP version 2
این روتینگ پروتکل یک چیزی مابین Distance Vector ها و Link State ها قرار دارد که به دسته Hybrid معروف هست.
در این جلسه نحوه پیاده سازی روتینگ پروتکل IGRP رو بررسی می کنیم.
نحوه تعریف روتینگ پروتکل RIP رو یادتون هست؟ IGRP هم تقریبا شبیه همون هست با این تفاوت که در IGRP ما باید یک AS number هم تعریف کنیم. به صورت زیر .حالا این AS Number چیه؟ عرض می کنم خدمتتون.
<Router(config)#router igrp <"as number"
این جلسه راجع به روتینگ پروتکل IGRP از خانواده داینامیک روتینگ پروتکل ها و نیز یکی از دیگر از اعضای خانواده Distance Vector ها صحبت کنیم.سعی می کنیم این جلسه این روتینگ پروتکل رو از لحاظ تئوری مورد بررسی قرار دهیم و پیاده سازی آن رو بگذاریم برای جلسه آینده.
برای اینکه بهتر متوجه جایگاه IGRP بشوید به تصویر زیر دقت کنید.
Hybrid اون بالا ترکیبی از link state ها و distance verctor هاست. حالا بهش می رسیم.
همانطور که می بینید داینامیک روتینگ پروتکل ها به Interior و exterior تقسیم می شوند و interior هم خود به سه شاخه، که IGRP در شاخه Distance vector های آن قرار می گیردمانند RIP.
IGRP - Interior Gateway Routing Protocol
امروز روتینگ پروتکل RIP رو به صورت عملی کار می کنیم. در جلسه قبل نحوه کارکرد اون رو به صورت تئوری بررسی کردیم اما در این جلسه می خواهیم نحوه پیاده سازی این روتینگ پروتکل رو بررسی کنیم.دقت داشته باشید که ما RIP ورژن 1 را داریم بررسی می کنیم.
در ابتدا تصویر زیر را در GNS بسازید و طبق آموخته های قبلی مان به اینترفیس های آن IP بدهید.
دقت کنید وقتی می خواهید به اینترفیس های فست اترنت آی پی بدهید نمی تونید بعنوان مثال از آی پی 192.168.0.0 استفاده کنید.. باید برای اینکار از 192.168.0.1 استفاده کنید. یادتونه چرا؟
همانطور که قول داده بودیم ، این جلسه در مورد روتینگ پروتکل RIP بحث می کنیم.
Routing Information Protocol - RIP
RIP جزو اولین روتینگ پروتکل ها به حساب می آید و همانطور که می دانید جزو خانواده Distance Vector ها از روتینگ پروتکل های داینامیک هست.این روتینگ پروتکل را شرکت زیراکس به دنیا معرفی کرد.
پنج خصوصیت روتینگ پروتکل RIP
1.از خانواده Distance Vector هست.
2. آپدیت هایش را به صورت Broadcast می فرستد.
3. Classful هست یعنی عمل روتینگ رو برای شبکه های subnet شده نمی تواند انجام دهد.
4. Hop Count متریک مسیریابی است که استفاده می کند.
5. IP-IPX در مورد آن توضیح میدهم.
6. Convergency time آن بالا است. در مورد آن کمی جلوتر توضیح می دهم.
7. می تواند ارسال ترافیک را از شش مسیر با ارزش یکسان انجام دهد. به صورت پیش فرض این عدد4 است.
از روش Static صحبت کردیم و گفتیم که یک روش کاملا غیر هوشمند است و باید دستی تک تک IP ها را به روتر تعریف کنیم.. اما این روش در شبکه های بزرگ که n تا نتورک وجود دارد و همینطور n تا مسیر دسترسی برای رسیدن به یک مقصد، کارایی ندارد چون واقعا نمی توان تک تک شبکه ها را به هم معرفی کرد.
شاید دلایلی که نمی توان از روش Static برای شبکه های بزرگ استفاده کرد: الف-زمان بر بودن ب- درصد خطای بالا ج-مدیریت شبکه بسیار بسیار مشکل است.
کار اولیه یک روتر ، فوروارد کردن بسته ها به سمت مقصدهایشان هست.اما چگونه این کار را انجام دهد؟ چگونه بفهمد که مقصد ها کجا هستند و راه دسترسی به آنها چیست؟ چگونه بهترین راه ارسال هر بسته را به سمت مقصد دلخواه را پیدا کند؟
هر روتر توسط Routing Table که در داخل رم آن ذخیره می شود مقاصد را پیدا کرده و بسته ها را به سمت مقاصدشان می فرستد.
برای نمایش روتینگ تیبل از دستور زیر استفاده می کنیم.
Router#show ip route
این دستور را خوب به خاطر بسپارید.. حالا حالاها باهاش کار داریم.
همانطور که در جلسه پنجم به طور مختصر اشاره کردم(اگر یادتون باشه)، سیسکو دو نوع اینترفیس سریال رو پشتیبانی می کند.
1. DB-60
2. DB-26
و کابل هایی با همین نام به آنها متصل می شود.
برای اینکه بهتر متوجه بشید. به تصویر زیر دقت کنید.
نحوه IP دهی به اینترفیس های یک روتر
اصلا چرا باید به اینترفیس های یک روتر IP بدهیم؟
همانطور که می دانید هیچ راه حلی وجود ندارد که دو شبکه ای که درکلاس و رنج متفاوت قرار دارند رو بهم وصل کنیم مگر اینکه از یک روتر استفاده کنیم.
خب حالا که از روتر استفاده کردیم ، خود روتر باید بداند که هر اینترفیسش به چه شبکه ای وصل است. مثلا اگر یک بسته ای از شبکه 192.168.10.0 رسید و با شبکه 172.16.0.0 کار داشت. روتر باید دقیقا بداند که این شبکه به کدام اینترفیسش وصل است تا آن بسته را هدایت کند.
امروز هم یک جلسه کاملا عملی داریم.بدون مقدمه میرم سر اصل مطلب
همانطور که می دانید برای حفظ امنیت.. در همه جای دنیای IT ، بعد از اینکه مدتی به سیستم بیکار بماند log off می شود و شما دوباره باید login کنید و این در همه جا صادق است. چه سایت ها .. چه ویندوز و ..
در device های سیسکو نیز به صورت پیش فرض پس از یک دقیقه غیر فعال بودن، Log off می شود و از محیط ios خارج می شود و شما مجددا باید وارد بشوید.
